Meðferðarhlé :-)

Kæri sáli!

Við Áslaug áttum yndislegan dag saman fyrir viku. Hún var með mér í löngu meðferðinni og við náðum góðu spjalli. Þvílíkt sem þessir mánudagar hafa gefið mér mikið! Í hversdagsleikanum hefur maður sjaldan tíma til að eiga gæðastundir með vinkonum sínum. Alltof sjaldan. Heppin ég. 

Við fórum í hádegismat í Hamraborg (miðja höfuðborgarsvæðisins in case you did not know this) og röltum þar um í góðum gír. Ekki slæmt að hafa sálfræðing með sér heilan dag svona korter í jól. Ættu allir að hafa aðgang að einum slíkum :-) Takk elsku sáli minn fyrir að eyða deginum með mér!

Jeiii meðferðarhlé

Nú er ég komin í meðferðarhlé. Alla mánudaga frá þeim fyrsta í október hef ég farið á LSH og fengið minn skammt af lyfjum og ég viðurkenni að ég er alveg til í þetta hlé núna. Það er tilviljun að hléið sé akkúrat um jól og áramót. Stundum leikur lífið gjörsamlega við mann.

GB spæjó

Ég fór til útlanda í síðustu viku í vinnuferð. Það var skrítið að fara í aðrar aðstæður svona korter eftir stóra lyfjagjöf og svoldið erfitt. En ég náði að hvíla mig vel á hótelinu milli þess sem ég tók þátt í fundardögum. Mér fannst skrítið að hitta fólk sem ég hef ekki séð lengi og það þekkti mig ekki og ég grínaðist með að ég væri í dulargervi. Mér leið eins og Jón spæjó á góðum degi með gleraugu og með skupluna. Í fyrsta skipti í langan tíma átti ég erfitt með að vera innan um fólk og fannst allir vera að horfa á mig. Paranoid eða? Hér vita flestir í kringum mig hvað er í gangi og ég á oftast ekki í vandræðum með að ræða þetta svona yfirborðskennt en þegar fólk veit ekki hvað er í gangi og ég sé að því bregður við að sjá mig þá fæ ég sting í hjartað og hugsa æi þarf ég nú að útskýra þetta allt enn einu sinni og það á ensku - og í útlöndum úff.

Að útskýra að ég hafi greinst með krabbamein og sjá viðbrögð sem eru full af undrun, vorkunnsemi og stundum sorg er fjandi erfitt. Ég viðurkenni það. En svo finnst mér líka áhugavert að fylgjast með fólki - hvort að það þori að tala við mig. Sæll hvað það er örugglega oft erfitt. Mitt ráð er þetta: Endilega komið og talið við mig - ég lít á mig sem læknaða - og er í fyrirbyggjandi meðferð - það gengur vonum framar og ég er enn bara ég. Endilega komið og segið mér fréttir af ykkur og gefið mér knús með gleði og kærleika í huga.

Stoð og styttur - líka í útlöndum

Ég eyddi þeim litla tíma sem ég fór af hótelinu sem yndislegri vinkonu minni frá Tyrklandi, prófessor Fusun sem er sérfræðingur í stefnumótun í náms- og starfsráðgjöf. Fusun dró mig út í göngu einn morguninn og svo fórum við saman eftir síðasta fundinn og borðuðum í downtown Vilnius. Hún var mín stoð og stytta þarna úti og ég er henni endalaust þakklát fyrir. Hún fattaði líka að ég nennti ekki að ræða veikindin endalaust og við misstum okkur í umræðum um stefnumótun í náms- og starfráðgjöf, stjórnmál í löndunum okkar og um fjölskyldur og vini.

Andleg næring

Stundum þarf maður á andlegri næringu að halda. Þegar maður er þreyttur, pirraður, fúll, einmana og leiður. Ég á það til að vera eitthvað af fyrrgreindu einstaka sinnum. Mjög sjaldan auðvitað eins og fjölskyldan getur góðfúslega vitnað um. En það er alveg eðlilegt að detta í drullupytt og velta sér þar um í smá stund. Þó má sú stund ekki vara lengi og fljótlega er tími til að standa upp, fara í sturtu og labba út eða hitta fólk. Það sem ég geri er t.d. að

• fara út og labba (labba ekki langt endilega en reyni að fara smá spöl sem oftast). 
• horfi á grínþátt - í uppáhaldi eru Modern Family, Big Bang Theory (með strákunum), New Girl og fleira vandað amerískt sjónvarspefni. Hef einnig verið þekkt fyrir að horfa á dæmalaust marga unglingaþætti (Awkward í sérstöku uppáhaldi vegna námsráðgjafans þar sem er geggjuð) og hafa gaman að.
• hlusta á tónlist og nýjast - að búa til playlista - það er ekki lítið skemmtilegt að finna tónlist handa sjálfum sér og búa til lista. Að búa til lista er auðvitað skemmtun í sjálfu sér. Fæ sjaldan nóg af því.
• lesa/hlusta á bækur. Hér á líka við - einfalt er gott. Ekki endilega mestu og bestu skáldsögur veraldar heldur eitthvað sem fær mig til að hlæja, flissa eða vera hrikalega spennt. Hér hafa unglinga-og ævintýrabækur sérstakan sess. Við Þóra vinkona eigum það sameiginlegt að missa okkur yfir unglingadrama í alls kyns myndum - Hunger Games, Harry Potter, Twilight. Elskum'etta allt saman. 
• vafra um netið, fara í Candy crush, Quizup eða aðra uppbyggilega og þroskandi leiki. 
• síðast en ekki síst að eiga í góðum samskiptum við fjölskyldu og vini. Ég er heppin að eiga ótrúlega skemmtilegt fólk í kringum mig. Börnin mín og eiginmaður geta verið hrikalega skemmtileg og fyndin. Mér finnst alltaf jafn drepfyndið þegar tveggja og hálfs árs barnið neitar að borða og heimtar að horfa á Dóru á meðan hún klípur bræður sína og urrar á foreldrana. Þetta er bráðsmellið. En án gríns þá er ekkert annað í boði en að hafa húmor fyrir þessu öllu saman. Góð samskipti með dass af góðum húmor er besta meðal í heimi. Ég nærist á því að vera með góðu fólki og ef ég er ekki með skemmtilegu fólki (ég sjálf get takmarkað skemmt mér sjálfri - þó kem ég mér stundum á óvart og á það til að hlæja ein með sjálfri mér) þá finn ég að eitthvað þarf að gera og ég hringi eitthvað eða fer á FB og leita uppi skemmtilegheit. 

Það er tóm vitleysa að eyða lífinu í vesæld og leiðindum. Lífið er of stutt! Það á að vera skemmtilegt!
Kíkið á þennan fyrirlestur hjá Eddu Björgvins um húmor og hamingju: http://www.fyrirlestrar.is/fyrirlestrar/humor-hamingja-eda-harmur/
(hluti af því að vafra um netið er að finna hvetjandi og nærandi fyrirlestra um t.d. hamingjuna, menntun (já sjúk í þá), uppeldi og jákvæðni.
Hér er myndband um starfsval og að eyða ekki tíma í það sem veitir manni ekki gleði:

Hláturmeðferð hjá IH

Lunch á Gló með girls. Tók að mér hlutverk gamals manns með staf. Það sem maður leggur ekki á sig. Svo fylgdi IH mér og sagði mér grínsögur. Hló mikið as always. Knús og takk :)

Ekki heimavinnandi húsmóðir

Það voru skýr skilaboðin frá móður minni um daginn þegar ég heyrði í henni. Ég var að telja upp afrek dagsins - þau voru ekki mörg eða merkileg en það var eitthvað svona að ég hafi gengið frá eftir morgunmatinn, sett í vélar, búið um. Í staðinn fyrir að hrósa mér þá sagði hún ströng að ég yrði að átta mig á því að ég væri ekki heimavinnandi húsmóðir heldur væri ég sjúklingur. Sjúklingur kjúklingur - það er ekki hægt að vera sjúklingur þegar maður á þrjú börn. Það er allavega mjög erfitt. Lífið hættir ekki þó ég þurfi að taka mér nokkrar pásur frá virkri þátttöku í því. Mamma bakkaði aðeins og sagðist skilja að ég þyrfti að gera þessi helstu verk en ég veit að hún var að styðja mig af öllu hjarta og hvetja mig til að vera ekki með dæmigerða húsmæðrasamviskubitið. Frábær mamma!

Af hverju er ég ekki búin að taka skápana í gegn? Hvers vegna er alltaf drasl í forstofunni? Af hverju er ég ekki búin að sortera dvd-diskana? Af hverju elda ég ekki alls konar mat og set í frysti um helgar? Af hverju baka ég aldrei brauð? Af hverjur er ég ekki tilbúin með heitar pönnsur þegar kids koma heim?   Af hverju er drasl hér og þar? Hvers vegna er ég ekki búin að taka til í sokkaskúffum og skúffum almennt? Hvað er málið með allan þennan þvott? Af hverju, hvers vegna og hvað?

Þetta er brotabrot af spurningum sem ég spyr mig reglulega með strangri röddu. Nú svo er hægt að bæta við öllu jólastússsamviskubitinu. Það eru ókeyptir pakkar, óskrifuð jólakort, óbakaðar smákökkur, ógert handgert skraut, ófarnar ferðir í jóla hitt og þetta.

Nú svo þurfa allir vera vel klipptir, vel klæddir, vel uppaldir og fullkomnir.

Heimavinnandi húsmóðir óskast í Skólatröð ASAP til að bjarga jólunum!

Það er reyndar mánuður til stefnu og ég ætla að anda inn og út og njóta.

P.s. reyndar er ég laus við að ætla að verða mjó um jólin og ég hef ekki hugsað um aukakíló eftir að ég greindist. Eitt af því fjölmörgu góða sem hefur gerst eftir greiningu. Þó vil ég huga að heilbrigði og get skrifað annan pistil um samviskubitið sem ég hef gagnvart sjálfri mér og heilsueflingu fjölskyldunnar. Það er af nógu að taka þar. Til dæmis þegar ég fór að grenja þegar GFS keypti 1 kg af hvítum sykri um daginn. Það var samt steikt, bæði af honum og ok líka af mér að fara að grenja (kenni auðvitað lyfjum og sterum um þessi smá ýktu viðbrögð)!

Yndislegar

Góðar stundir með mínum elsku bestu. Takk!

Öll vandamál heimsins leyst

Enn einn yndislegur mánudagur. Vinkonur mínar eiga allan heiður af því hvað mánudagarnir eru góðir dagar. Þó veðrið hafi verið vont þá lét ég ekkert stoppa mig í að fara í gjöfina mína. Anna Kr. kom með mér í dag í fyrsta skiptið. Mikið er ég lánsöm að eiga þessar dásamlegu vinkonur. Ég hlakka alltaf til að hitta þær og eiga góða stund og stundum finnst okkur þetta taka aðeins of stuttan tíma... hlæjum og leikum okkur með myndavélina. Við Anna ræddum stjórnmál og uppeldi og leystum öll mál eins og við erum vanar. Við trítuðum okkur líka aðeins... smá kaffi og hollusta! Ekkert mjög óhollt enda erum við ofboðslega samkvæmar sjálfum okkur og förum eftir því sem við segjum. At all times. Segjum að við séum mjög pirr þegar karlarnir koma heim með kandí... alveg fjúkandi vondar, en komum svo kannski sjálfar heim með kandí næsta dag. Það gerist auðvitað ekki. Nema stundum. En næstum alltaf mjög samkvæmar sjálfum okkur.

Hjúkkan mín spurði mig hvernig mér hafi liðið eftir síðustu gjöf og þegar ég sagði henni að ég hefði farið í leikfimi um kvöldið þá var hún smá hissa. Fór aftur í kvöld og það er alveg geggjað að reyna svoldið á sig. Svo fannst hjúkkunni gaman að sjá enn eina vinkonu mína og spurði mig hvað ég ætti eiginlega margar. Hehe krúttlegt. Ég á náttúrlega fáránlega margar dásamlegar vinkonur og vini og enn eiga þónokkrir eftir að koma með mér! Fá mynd og svona :-)

ELSKA mánudaga!

Hár á höfði

Ég verð að viðurkenna að það er skrítið að vera með rakaðan haus. Mamma er óskaplega glöð því loksins fá aðrir að njóta fallegs höfuðlags míns sem hún hefur lengi talað um af stolti. Þú ert með svo fallegt höfuðlag, hef ég heyrt svo oft í gegnum árin. Já líklega er það rétt. En það sem henni láðist að ræða og benda á eru stóru eyrun. Nú þegar ég hef opinberað mig með krabbamein og brjóstleysi þá er víst lítið mál að ræða eyrun. Þau eru stór.

Þegar AKG fæddist þá tókum við GFS eftir þessu en vildum ekki ræða það sérstaklega. Barnið var og er með risastór eyru. Og nú eftir að hárið fékk að fjúka sé ég að þetta er allt saman frá mér komið. Ég geri mér grein fyrir að með því að ræða þetta hér munu augu þeirra, sem lesa, beinast að eyrunum mínum og ég mun fá alls konar skemmtileg komment um eyrun. Um það hvort þau séu ekki svo stór eða að fólk brosi til mín með vorkunnarglampa í augunum. Æi greyið, ekki nóg með að hún sé að berjast við krabbamein. Hún er líka með RISAstór eyru. 

Ég hef fengið ótrúlega jákvæð og góð viðbrögð við breytingunni. Fólki finnst ég vera töff. Mér finnst ég líka töff en hlakka til að fá nýtt hár, ólitað og ómengað. Þangað til er ég töffari með gleraugu, klúta, hatta, hárkollur eða hvað sem mér dettur í hug. Svo er víst svona krúnurakaðir hausar rosalega í tísku. Sjá meðfylgjandi myndir.

Leikurinn lítill/stór haus og ökuhæfni sjúklinga

Ih stóð enn eina vaktina og hafði svo ljómandi gaman af (sjá myndir af leiknum little big head). Snakk, kristall, slúður og spjall, Joe and the juice, kaffi to go og skutl á office.

Little Inga var með smá áhyggjur af því að lyfin gætu haft áhrif á ökuhæfni mína þar sem ég var næstum búin að keyra á bíl sem var lagt við hliðina á mínum. Hafði lítið með lyfin að gera. Hef takmarkaða hæfileika í bílastæðastúss. Nema hvað að við ákváðum að kíkja í kringluna og á Joe and the juice. Ég rúnta um bílastæðið og fer nálægt innganginum því samkvæmt kenningu náins ættingja eru oft laus stæði þar. Ég er að segja IH frá kenningunni og vandræðum við að leggja í stæði. Almennt. Hún tekur svona líka undir og samsinnir og segir svo að Já af öllum hennar vinkonum sé ég líklega sú sem er verst að leggja.

Með styttra hár en Guðmundur!

Eftir taugatrekkjandi daga þar sem hárlos var að gera líf mitt leitt ákvað ég að drífa mig í að láta taka allt. Ekki svo slæmt segir fólkið mitt. Strákarnir ótrúlega jákvæðir og stuðningsríkir.

Skemmtilegt á sterum

Fyrir og eftir meðferð tek ég stera til að halda aukverkunum niðri. Einnig tek ég ógleðislyf sem virðast vera að virka ágætlega.

Álfhildur, Bjarney Sif og Agnes hostess with the mostess!

Fór til dæmis í 3ja rétta hádegismat hjá Agnesi samstarfskonu minni (FSu) í gær og gat alveg borðað alla réttina án vandræða. Úff þetta var reyndar einn flottasti hádegismatur fyrr og síðar og því eins gott að ég gat borðað ;-) Takk elsku Agnes og kæru samstarfskonur fyrir samveruna og stuðninginn!

Súkkulaði mús með hvítu súkkulaði,
hindberjum og lakkrís.

Sterarnir hafa aukaverkanir og sumt fólk fer hátt upp. Þrífur allt hátt og lágt heima hjá sér. Fer í tryllingslega innkaupaleiðangra í Kringluna og kemur heim með alls konar óþarfa. Því miður hef ég ekki lent í þessu enn þá. Fór reyndar eftir síðast tvöfalda kúr (þeir eru á 3ja vikna fresti) og dró mömmu með mér í góðan Kringluleiðangur. Fann virkilega þörf fyrir að komast þangað. En kom ekki hlaðinn heim. Guðmundi og föður mínum til nokkrar ánægju. (note to self - á inni tryllingslega innkaupaferð).

Ég meina hvað er gamanið ef maður getur grætt aðeins á þessu?

Því miður hafa sterarnir einungis gert það að verkum að ég á erfitt með svefn en næst ætti ég stökkva fram úr og taka til í skápum eða gera eitthvað gagn. Eða ekki.

Brjálað að gera

Hrikalega gaman í dag í meðferðinni. Gfs kom með mér að hitta lækninn og svo voru vaktaskipti og Ásta tók við með slúðurblöð og kristal.
Elsa frænka kíkti við og þá var tekin myndasyrpa eftir serious förðunarumræður.
Nú tóku við önnur vaktaskipti og Inga Huld tók við sjúklingnum með slúður og skemmtilegheit. Það er bara gaman að þessu. Ég sótti svo strákana til parents og í dinner hjá Obbu og Ágústi á heimleið :) Heppnust í heimi. Takk.

Ásta Sóllilja kom færandi hendi

Elsa frænka kom sterk inn og passaði upp á allt væri ok hjá frænku

IH mætt í stuði!

Við upphaf nýrrar viku

Í mínum huga byrjar vikan á mánudegi. Samt segir í rímunni góðu, sunnudagur, mánudagur og svo framvegis. Á mánudögum fer ég lyfjameðferð og fæ lyfjagjöf sem á að bjarga mér úr krabbaklóm. Það er samt sem áður ekki beint tilhlökkunarefni. Nema að á mánudögum hitti ég pottþétt einhvern sem er mér kær. Sem kemur með mér og situr hjá mér og skemmtir mér. Það er náttúrulega ómetanlegt.

Ég hef ekki bloggað mikið síðan síðast. Ég gerðist svo djörf að deila færslunni um aðgerðir strax með FB vinum mínum og Guðmundur með sínum. Viðbrögðin voru mögnuð og skemmtileg og yndisleg. Við fengum bæði öldu af skilaboðum og stuðningi sem okkur er svo dýrmætur. Það er erfitt að opinbera veikindi sín en ég vil heldur ekki að þetta sé eitthvað leyndó. Og ef skrifin skemmta einhverjum eða hvetja til dáða þá er það bónus. Það er líka stundum erfitt fyrir okkur að útskýra hvað er í gangi hjá okkur og betra að fólk sem hugsar til okkar geti fylgst með hér.

Og fyrir áhugasama þá gekk vikan vel. Ég fór í minn skammt (vinkona mín benti mér á að þetta væri svoldið dópistalegt tal hjá mér en svona er þetta bara ;-)) og átti svo góða daga á eftir. Hárið er enn á hausnum en ég er farin að huga að alls konar úrræðum til að létta mér það þegar það fer. Bjarki Freyr hefur engan sérstakan áhuga á að ég sé með kollu en hann telur að það yrði afskaplega vandræðalegt fyrir mig þegar kollan fyki af mér. Það er rökrétt hugsað hjá honum enda aldrei logn hér á holtinu góða.

Úti að labba

Í vikunni sem leið fór ég í gönguferðir daglega, hitti fullt af skemmtilegu fólki, fór í FSu og í menntamálaráðuneytið vegna vinnu minnar og átti góðar stundir með fjölskyldunni og vinum. Anna Katrín var veik og heppilegt að ég gat sinnt henni. Hún var að pinna á meðan ég var að vinna. Rímar. Sem er alltaf gott.

FSu

AKG að pinna.

Næsta vika gæti litast af lyfjum en kannski verður bara eins og síðast. Þreyta með köflum en annars nokkuð gott.

Mánudagur til meðferðar

Mamma fékk að fylgja í dag. Við ræddum um förukonur á Austfjörðum á meðan mamma prjónaði og ég lék mér í candy crush. Svo tók við æsispennandi öku- og kaffihúsaferð. Mamma kemur mér á óvart í ökuhæfni (sérstaklega þegar hún leggur í bílskýlinu en margir þekkja vel vandann við að leggja - almennt séð). En það sem truflaði mig helst var sólin - svo lág þið skiljið. Nú vill móðir mín að ég horfi á spaugstofumenn. Alþingi er í fríi vegna kjördæmaheimsókna. Svo veltum við auðvitað fyrir okkur hvar Sigmundur er. Það er efni í aðra færslu.

Aðgerðir strax!

Fyrir einum og hálfum mánuði síðan fór ég á leitarstöðina til að láta athuga með annað brjóst mitt. Mér fannst það vera skrítið og hafði hugsað um það í nokkrar vikur og kannski mánuði. Ég var með litluna mína á brjósti fyrir rúmu ári síðan (er 2ja ára) og á einu brjósti og á þessu brjósti sem var orðið eitthvað skrítið. Mér hafði verið sagt að hugsanlega gæti brjóstið orðið stærra vegna þessa og því fór ég ekki fyrr á leitarstöðina. Ég var búin að ákveða að þetta væri stíflaður mjólkurkirtill eða eitthvað svona auðleysanlegt vandamál. Fljótlega kom annað í ljós. Það var strax ljóst að þetta skrítna brjóst þyrfti að skoða betur og mjög fljótlega í þessu ferli var mér sagt að það yrði líklega að taka brjóstið. 

Mér fannst þetta auðvitað erfitt en hugsaði sem svo að þetta væri nú bara eitt brjóst. Þreytt og svoldið slitið brjóst sem hefði svo sannarlega skilað sínu. 

Í kjölfarið á heimsókninni á leitarstöðina tóku við mjög erfiðar vikur. Rannsóknir og skannar og allt í einu var mér hent inn í annan heim. Læknaheim. Sjúklingaheim. Heim sem ég þekkti ekki og hafði í raun engan sérstakan áhuga á að kynnast. Fljótlega breyttust orðin sem voru notuð - frá því að vera staðbundnar frumubreytingar í það að vera brjóstakrabbamein sem var komið í eitlana. Ömurlegar fréttir á vikufresti og ógeðsleg bið. 

Mér var ekki bara hent í þennan heim heldur allri fjölskyldunni minni og vinum. Þau upplifðu rússíbanann með mér. Tímann þar sem ég varð að reyna að hemja og temja hugann og hugsanir sem fóru oft allt of langt. Krabbamein í mínum huga þýddi bara eitt. 

Ég fór í brjóstnám um miðjan september.

Eftir tvær nætur á sjúkrahúsi fór ég heim til foreldra mína og var þar í næstum 3 vikur á eftir. Foreldrar mínir breyttu svefnherberginu sínu í sjúkraherbergi og við tók hvíld og endurhæfing. Endurhæfing var í höndum foreldra minna, Elsu frænku og vinkonurnar skiptust á að koma til mín. Guðmundur stóð vaktina heima og fékk góða aðstoð frá tengdó og hjá öllu okkar dásamlega fólki í sveitinni. 

Ég get ekki sagt annað en að þetta hafi verið fjári erfitt á tímum. Ég með eitthvað dren hangandi utan á mér og kraftlaus og veik og áhyggjufull að bíða eftir niðurstöðum. Dagarnir liðu og við Guðmundur fórum á spítalann og fengum niðurstöður sem hræddu okkur aftur og enn. Krabbinn var þarna og var raunveruleg ógn og aggresívur andskoti. Sem betur fer eigum við góða að og þar af einn góðan vin sem er lyflæknir og gat útskýrt allt fyrir okkur og róað okkur. 

Á spítalanum fékk ég góða umönnun. Læknarnir skáru meinið burt og hjúkrunarfræðingar, sjúkraliðar og annað starfsfólk var mér mjög gott. Daginn sem ég fór heim eftir brjóstnámið skynjaði ég álagið á spítalanum vel. Mér fannst ég ekki óörugg en ég var fegin að komast heim. Samt var ég enn löskuð og með dren og hálfóörugg með framhaldið á skurðinum og batann allan. Dagana fyrir brjóstnámið höfðu fréttir af hrikalega ástandi á spítalanum dunið á okkur. Fréttir af svöngu, þreyttu, leiðu starfsfólki sem ekki hefur tíma til að fara á klósettið og ælir af álagi. Ekki mjög traustvekjandi. Ástandið var mér mjög ofarlega í huga og þegar kæruleysislyfin voru farin að virka vel fyrir aðgerðina hvatti ég starfsfólkið áfram og sagði þeim að þau ættu skilið að fá svakalega góð laun. Man þetta vel, sem og pælingar um skurðstofuna sem tengjast klárlega starfi náms- og starfsráðgjafa, en mér fannst alveg magnað að fylgjast með þeim öllum gera sitt thing (og lét vita af því úff). Þegar ég vaknaði leið mér svoldið eins og ég hefði farið á trúnó á óheppilegum stað og tíma. Svona eins og þegar maður vaknar eftir gott partý og rifjar upp kvöldið og þar með talið trúnó við einu edrúmanneskjuna í partýinu. Pínlegt en aðallega bara fyndið!

Í einu af fyrstu viðtölunum við lækninn minn sagði hann mér að nú myndi ég heyra alls konar hryllingssögur. Jú það er rétt. Ég heyrði hryllingssögur en þær komu allar frá spítalanum sjálfum. Allir aðrir sögðu okkur frábærar sögur, hvetjandi sögur með góðan endi sögur. Elska svona sögur. Ég ætla einmitt að vera svona saga. Góð saga. 

Á tímabili var ég rosalega pirruð út í kerfið og spítalann. Mér fannst til dæmis skrítið að ég þurfti að biðja um áfallahjálp eftir eitt mesta áfallið. Að mér væri ekki boðið það strax finnst mér enn skrítið. Svo hitti ég krabbameinslækninn minn og þá leið mér betur. Mér sýnist á því sem ég hef lesið að fólk sem lendir í þessu sé mér almennt sammála. Þegar meðferð og úrræðin eru komin í ferli þá líður manni betur. Mér hefur ekki liðið illa eftir að ég hitti krabbameinslækninn minn. Hann sagði okkur þó ýmislegt sem við munum hafa í huga í framhaldinu. Til dæmis að þau hafi verið sex sem sáu um brjóstakrabbamein á Íslandi en eru núna tvö. Að ég muni þurfa að passa upp á mig sjálf og mína meðferð. Kerfið getur ekki passað upp á mig. Það hefur reynt á þetta nú þegar. Samt hef ég ekki yfir neinu að kvarta því ég vil vera meðvituð um meðferðina og allt sem er í gangi. 

Það sem situr eftir er þetta. Það þarf aðgerðir strax á Landspítalanum. Það þarf að bæta kjör og aðstæður lækna og hjúkrunarfólks. Það þarf að bæta tækjakost nú þegar. Það þarf að nást sátt um að setja þessi mál í forgang. Þeir sem veikjast eiga betra skilið en úrelt tæki og örmagna starfsfólk. Þeir sem vinna á spítalanum eiga skilið að fá að vinna við bestu mögulegu aðstæður til að ná sem bestum mögulegum árangri. Skítt með skattlækkun sem skilar okkur nánast engu nema krossi við kosningaloforð xD. Setjum heilbrigðismál í forgang. Það þarf aðgerðir strax!

Gleði

Í dag líður mér vel. Í dag er ég glöð. Ég bý á yndislegum stað með góðu fólki og hef nú þegar talað við nokkrar af mínum bestu vinkonum. Ég fylgdi dóttur minni út í morgun á leikskólann þar sem hún fór sæl og glöð í kjólnum sem hún valdi sér sjálf og með flétturnar sem ég fléttaði í hana Línu langsokk stæl. Ég fékk mér göngutúr um horfði heim til Eyja í dásamlega veðrinu. Kjartan Sveinn og Bjarki Freyr voru úti í frímínútum og tóku ekki eftir mér því þeir skemmtu sér svo vel.

Ég bjó um rúmin og setti í vél. Þetta veitti mér ef til vill ekki eins mikla gleði og ofantalið en einhvers konar vellíðan get ég sagt. Sense of accomplishment á ensku. Á lista dagsins er líka að ryksuga (eða biðja KS að gera það fyrir mig) og klára vinnutengt verkefni.

Gleði í núinu er mér umhugsunarefni þessa dagana. Svokölluð núvitund eða mindfulness passar vel við það sem ég er að takast á við. Að lifa hverja stund og njóta hverrar stundar. Sleppa takinu af stressi og kvíða og leiða. Leyfa þeim tilfinningum sem ég veit að gera mér lítið gagn að líða hjá og hverfa.

Ég ætla svo sannarlega að nota hverja stund og finna mér gleði hvern einasta dag. Það er mjög auðvelt en stundum þarf maður að ákveða það sem er samt auðvelt.

Hlustaði til dæmis á þennan fyrirlestur áðan og fannst ég hafa gott af:

http://www.fyrirlestrar.is/fyrirlestrar/meiri-hamingja-med-nuvitund/

Svo gleður þessi litla skotta mig líka.

Horfði heim

Sá vel heim til Eyja í morgungöngunni. Yndislegt þegar ég sé Eyjarnar mínar rísa upp úr sjónum,  svo tignarlegar og fallegar.

1001 slökunaraðferð

Þriðja meðferð. Þóra slökunarþjálfi og lífsnautnasérfræðingur. Með kristal og Tópas og skemmtisögur.

So far so good

Á morgun fer ég aftur í lyfjagjöf. Það er vika síðan ég fékk fyrsta skammtinn minn og vikan hefur verið ágæt. Fyrir helgi fékk ég lyfjabrunn og það var svoldið mikið stand í kringum þessa fyrstu viku. Guðmundur stóð vaktina heima með ómetanlegri aðstoð frá pabba. Leikskólinn var að flytja akkúrat þessa daga sem ég fékk fyrstu skammtana og um nóg að hugsa í sveitinni. Vægast sagt.

Það er sérkennilegt að vera í burtu frá heimilinu sínu í svona langan tíma. Frá börnunum og eiginmanninum. Frá vinnu og vinum. Og allt í einu er ég bara 15 ára aftur að horfa á telly með foreldrunum og pabbi að skutlast með mig til vinkvennana. Síðan ég var 15 hefur ýmislegt breyst. Til dæmis tilkoma Alþingisrásarinnar. Móðir mín kallaði á mig einn daginn og spurði mig hvort ég ætlaði ekki að koma og horfa með sér. Ég var svolítið hissa því klukkan var bara 10.30. Um morgun. Óundirbúnar fyrirspurnir á Alþingi á dagskrá og við mamma komnar í feitt. Það gerist ekki meira spennandi.

Á morgun fæ ég mína lífsgjöf eins og ég hef ákveðið að líta á lyfjagjafirnar. Ég vona að vikan verði bærileg og þetta gangi áfram svona. So far so good.

Takk elsku öll!

Ég á svo yndislegt fólk í lífi mínu. Frá því ég greindist hef ég fengið alls konar fallegar gjafir, skilaboð og símtöl. Mér þykir óendanlega vænt um þetta allt. Bækur, nammi, listaverk, dekurdót, ipad, skemmtiefni í ýmsu formi, matur og grín. Þið eruð yndisleg. Svo fékk ég handgert sjal og lukkuarmband alla leið frá Tyrklandi.
Síðast en ekki síst hef ég grætt ómetanlegar samverustundir með vinum okkar og fjölskyldu. Takk fyrir þetta allt!

Off with the hair

Þegar ég var 18 var ég flippuð og óhrædd við breytingar. Var í London í fríi með vinkonunum og skrapp í klippingu og kom heim með stutt hár. Síðan þá hef ég jú verið með fjólublátt hár en ekki stutt. Mér var ráðlagt að klippa stutt því þegar hárið þynnist eða fer alveg þá er gott að vera búin að aðlagast aðeins.
Ég græt ekki hárið. Alveg klárt að það kemur aftur!

Voila

Snjórinn sigraður

Driver dagsins og samferðakona meðferðar dags 2 í lotu eitt er ekki þekkt fyrir ökuhæfni að eigin sögn náttblind og með skerta rýmisgreind, vísindalega sannað. En hún kom mér á réttan stað á réttum tíma. Obba klikkar ekki. Snjórinn var ekki bara sigraður heldur líka slúðrið. 

Svo hélt myndatakan áfram og allir sem koma með mér fá mynd :) fegrunarforrit notað eftir smekk, áhuga og þörfum. Takk Obba mín fyrir samveruna. Tíminn hefur verið svo fljótur að líða. 

Eftir meðferð fórum við og hittum Ástu á Gló. Hollt og gott og gaman saman. 

Veit ég á eftir að segja þetta oft en mikið sem ég er heppin að eiga svona góða að. Ást og friður.

Upphaf af leiðangrinum

Markmiðið er að hafa gaman saman. Við IH saman á degi 1 í meðferðarlotu 1. Við ræddum öll helstu mál, slúður og skemmtilegt. Svo fór töluverður tími í að taka myndir af okkur sjálfum og það var eins gott að við vorum einar á stofu. Say no more. Hér erum við að vinna með fegrunarforrití símanum mínum. Takk little Inga :)