Kæri sáli!
Við Áslaug áttum yndislegan dag saman fyrir viku. Hún var með mér í löngu meðferðinni og við náðum góðu spjalli. Þvílíkt sem þessir mánudagar hafa gefið mér mikið! Í hversdagsleikanum hefur maður sjaldan tíma til að eiga gæðastundir með vinkonum sínum. Alltof sjaldan. Heppin ég.
Við fórum í hádegismat í Hamraborg (miðja höfuðborgarsvæðisins in case you did not know this) og röltum þar um í góðum gír. Ekki slæmt að hafa sálfræðing með sér heilan dag svona korter í jól. Ættu allir að hafa aðgang að einum slíkum :-) Takk elsku sáli minn fyrir að eyða deginum með mér!
Nú er ég komin í meðferðarhlé. Alla mánudaga frá þeim fyrsta í október hef ég farið á LSH og fengið minn skammt af lyfjum og ég viðurkenni að ég er alveg til í þetta hlé núna. Það er tilviljun að hléið sé akkúrat um jól og áramót. Stundum leikur lífið gjörsamlega við mann.
GB spæjó
Ég fór til útlanda í síðustu viku í vinnuferð. Það var skrítið að fara í aðrar aðstæður svona korter eftir stóra lyfjagjöf og svoldið erfitt. En ég náði að hvíla mig vel á hótelinu milli þess sem ég tók þátt í fundardögum. Mér fannst skrítið að hitta fólk sem ég hef ekki séð lengi og það þekkti mig ekki og ég grínaðist með að ég væri í dulargervi. Mér leið eins og Jón spæjó á góðum degi með gleraugu og með skupluna. Í fyrsta skipti í langan tíma átti ég erfitt með að vera innan um fólk og fannst allir vera að horfa á mig. Paranoid eða? Hér vita flestir í kringum mig hvað er í gangi og ég á oftast ekki í vandræðum með að ræða þetta svona yfirborðskennt en þegar fólk veit ekki hvað er í gangi og ég sé að því bregður við að sjá mig þá fæ ég sting í hjartað og hugsa æi þarf ég nú að útskýra þetta allt enn einu sinni og það á ensku - og í útlöndum úff.
Að útskýra að ég hafi greinst með krabbamein og sjá viðbrögð sem eru full af undrun, vorkunnsemi og stundum sorg er fjandi erfitt. Ég viðurkenni það. En svo finnst mér líka áhugavert að fylgjast með fólki - hvort að það þori að tala við mig. Sæll hvað það er örugglega oft erfitt. Mitt ráð er þetta: Endilega komið og talið við mig - ég lít á mig sem læknaða - og er í fyrirbyggjandi meðferð - það gengur vonum framar og ég er enn bara ég. Endilega komið og segið mér fréttir af ykkur og gefið mér knús með gleði og kærleika í huga.
Stoð og styttur - líka í útlöndum
Ég eyddi þeim litla tíma sem ég fór af hótelinu sem yndislegri vinkonu minni frá Tyrklandi, prófessor Fusun sem er sérfræðingur í stefnumótun í náms- og starfsráðgjöf. Fusun dró mig út í göngu einn morguninn og svo fórum við saman eftir síðasta fundinn og borðuðum í downtown Vilnius. Hún var mín stoð og stytta þarna úti og ég er henni endalaust þakklát fyrir. Hún fattaði líka að ég nennti ekki að ræða veikindin endalaust og við misstum okkur í umræðum um stefnumótun í náms- og starfráðgjöf, stjórnmál í löndunum okkar og um fjölskyldur og vini.